Kolędowanie na dawnych ziemiach Ordynacji Zamojskiej

Na północno-zachodnich peryferiach Ordynacji (mowa tu o jej zasięgu z początku dwudziestego wieku) znajduje się umowny, zdefiniowany na potrzeby niniejszego projektu mikroregion. Składają się nań wioski leżące na terytorium dwóch starych ośrodków parafialnych: powstałej w 1325 roku parafii Wilkołaz (dzisiejszy powiat kraśnicki) i niewiele młodszej – z przełomu czternastego i piętnastego wieku – parafii Niedrzwica Kościelna (powiat lubelski). Trudno tu dziś o tradycyjne warianty i osobliwe wersje melodyczne nabożnych pieśni, również kolęd. Blisko stąd do Lublina, stolicy regionu i zarazem serca diecezji. Tym faktem próbowali uzasadnić (wytłumaczyć?) „nowoczesny” charakter tutejszego śpiewu moi rozmówcy. Jednak najstarsi z nich dobrze pamiętają prawdziwe…
Read more

Niniejszy artykuł rozpoczyna serię comiesięcznych sprawozdań dokumentujących realizację Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie „twórczość ludowa”. Stypendium twórcze autor tej strony otrzymał na rok 2025 (po raz czwarty w przebiegu swej pracy badawczej) – tym razem na projekt pod nazwą: Kolędowanie na dawnych ziemiach Ordynacji Zamojskiej. Antologia żywej tradycji (z badań własnych). Południowe i wschodnie ziemie Polski wyróżniają się (choć w odniesieniu do wielu, może i większości tamtych okolic bliższe prawdy byłoby już raczej stwierdzenie: „do niedawna wyróżniały się…”) żywotnością i różnorodnością ludowych tradycji kolędowych i kolędniczych[1]. Wymieńmy kilka przykładów, wędrując w wyobraźni z zachodu na wschód, a…
Read more