Przez Twe rany i boleści
racz zostać z Maryją przy mej śmierci…
(z refrenu pieśni Pamiętaj, człowiecze, na Jezusa)
Wśród śpiewów wykonywanych w ramach zwyczajów pogrzebowych znaczącą grupę stanowią XIX-wieczne pieśni pasyjne, anonimowych autorów, prawdopodobnie związanych ze środowiskiem klasztornym. Wędrowni śpiewacy przynieśli je na „dróżki kalwaryjskie”, rozprowadzając wśród ludu druki ulotne z tekstami. Wkrótce pieśni te śpiewano w kościołach w Wielkim Poście, szczególnie podczas „Stacji Jerozolimskich” (późniejszej Drogi Krzyżowej) oraz nocnych adoracji w trakcie Triduum Sacrum. Po reformach Soboru Watykańskiego II dla większości z tych śpiewów w świątyniach nie było już miejsca. I chociaż funkcja „pogrzebowa” jest dla nich wtórną, przetrwały do dzisiejszych czasów właśnie dzięki temu, że lud włączył je do repertuaru żałobnego.O tym wątku stypendialnego projektu badawczego dotyczącego śpiewów żałobnych Podkarpacia można było usłyszeć w audycji, wyemitowanej przez Radio Rzeszów w Wielki Piątek, 14 kwietnia 2017 r. W programie Elżbiety Lewickiej wzięli udział m. in. Barbara Bator z rzeszowskiego Zespołu Muzyki Dawnej i Tradycyjnej Vox Angeli oraz Bartosz Gałązka. Pieśń Pamiętaj, człowiecze, na Jezusa, w wariancie z pogranicza leżajsko-biłgorajskiego ze zbiorów Bartosza Gałązki, zaśpiewała uczennica V LO w Krośnie, Magdalena Gładysiewicz.
Pamiętaj, człowiecze, na Jezusa (Leżajskie)
[pasyjna, kalwaryjska/odpustowa/dziadowska, żałobna/pogrzebowa]